Verkerkloop – Dik PR!

Twee jaar geleden maakte ik mijn debuut als hardloper in een wedstrijd bij deze Verkerkloop. Een wedstrijd die ik nooit meer ga vergeten. Allereerst doordat de tijd die ik daar liep nog steeds mijn PR is op de 5 km, maar ook doordat het een wedstrijd is in mijn woonplaats. Dus met veel bekenden langs de start en ook veel (oud) korfballers die eraan mee doen.

Vorig jaar viel deze wedstrijd op de woensdag voor de RopaRun en heb ik toen niet meegedaan, omdat ik weet dat ik in een wedstrijd niet rustig aan kan doen. Dus dit jaar me ingeschreven voor de 10 km, omdat ik niet verwachtte veel snelheid in de benen te hebben om volle bak een 5 km te lopen. Nadeel is wel dat bij dit parcours de 10 km lopers 2 keer hetzelfde rondje moeten lopen.

 

Parcours Verkerkloop

Meestal probeer ik te zorgen dat ik een relatief rustige dag op het werk heb, dat ik op tijd thuis ben om te eten, maar dat was eigenlijk totaal niet zo. Op het werk hele dag druk geweest met vergaderen en reizen en pas tegen 6 uur thuis, terwijl ik om kwart over 8 zou starten. Dus maar een klein bordje glutenvrije pasta met groenten en worst naar binnen gewerkt en nog even een glas cola naar binnen gewerkt.

 

Bord Maispasta met groenten en worst

De keuze voor de outfit had ik gelukkig al gemaakt, gekozen voor de clubkleuren van de korfbal, met het jubileum shirt om herkenbaar te zijn voor alle supporters. Doordat ik op de fiets naar de wedstrijd kon hoefde ik geen tas mee te nemen. Ik kon mooi mijn trui, jasje en lange broek in mijn fietstassen stoppen en zo op de fiets gestapt om mijn startnummer op te halen.

Naast de 5 en 10 kilometer wedstrijd, is er altijd ook een programma vol hardloopwedstrijden van kinderen van de basisschool, die afhankelijk van hun leeftijd 600 – 1200 meter lopen. Heerlijk om te zien hoe al die kinderen er vol voor gaan en dan na 200 meter stilvallen en vanaf daar 100 meter sprinten en dan weer 100 meter bijkomen. Maar ook jongens van 11 jaar, die een kilometer lopen rond de 3:40 minuten.

Ondanks dat het een plaatselijke loop is, doen er toch altijd tussen de 1500 en 2000 lopers mee op de 5 en 10 kilometer. Daardoor wist ik dat ik op tijd moest warmlopen en aan de voorkant het startvak moest instromen. Anders zou het een complete inhaalslag worden en alleen maar frustratie opleveren. Mijn plan was om op een tijd van 40 minuten weg te gaan, me niet gek laten maken in de eerste kilometer en dan na 5 km de balans op te maken of er nog een versnelling in zou zitten.

Ik had me alleen vergist in de starttijd, had in mijn hoofd zitten dat er om 20:00 gestart zou worden, maar het was 20:15. Hierdoor stond ik al vroeg in het startvak en niet helemaal vooraan, maar ongeveer op de 5e rij. Bij de start ging iedereen er erg hard vandoor, waardoor ik eigenlijk bijna alleen maar werd ingehaald in de eerste 500 meter. Maar toen ik op mijn Garmin keek, zag ik dat ik op een tempo van 3:45 liep, terwijl ik heel makkelijk liep.

De eerste kilometer ging uiteindelijk in 3:48 en kwam in een soepel tempo terecht, wat een stuk hoger lag dan ik verwacht had. Na ruim 2 kilometer zouden we links afslaan een voetpad op, dus wist dat ik daar in een groepje zou moeten lopen met het juiste tempo, omdat inhalen daar erg lastig is. Gelukkig wist ik nog een paar doodlopers (die na 2 km toch beseffen dat 3:50 te hard is als je binnen de 25 minuten wil finishen op de 5 km) te ontwijken voordat ik het voetpad opdraaide.

Hier stond het weer lekker vol met publiek en het was deze keer zo dat ik veel mensen herkende en nog leuk kon groeten ook. De derde en vierde kilometer kwam ik nog steeds soepel door in 3:52 en 3:55. De laatste kilometer voor de 5 km doorkomst kon ik mooi profiteren van een aantal eindsprints van 5 km lopers, door in hun kielzog te duiken en soepel mee te lopen naar hun finish. Bij de doorkomst zag ik 19:13 op de klok staan en begon me af te vragen of ik weer zou instorten of er een PR in zou zitten.

Maar toen viel ik figuurlijk in een gat, want 100 meter na het 5 km punt had ik ineens maar 1 loper om me heen en geen 10 meer. Ik mocht het vanaf nu echt zelf gaan doen. Maar die ene loper voor me, die liep een heerlijke tred en kon ik bij aanhaken. Maar zag dat mijn kilometertijd toch met 3:59 toch richting de 4 minuten sloop. Maar blijkbaar hadden we daar ook wat wind tegen gehad en zag ik dat ik na bij 6 km 3:54 op mijn Garmin verschijnen.

Na ongeveer 6 km – Foto Loek Groot

Vanaf het moment dat ik weer het voetpad op draaide wist ik eigenlijk al dat ik een PR zou gaan lopen. Bij de 5 km doorkomst liep ik al 35 seconden onder mijn PR als ik de 2e 5 km in 20 minuten rond zou lopen en na 7 km nog steeds geen kilometer boven de 4 minuten. Ik moest de loper voor me wel iets laten gaan, maar voor hem kwam er 1 steeds dichterbij. En na 8,5 km had ik hem ingehaald en hoorde ik vanuit het publiek nummer 12 roepen. Ik had geen besef dat ik zover vooraan liep.

Vooraf had ik gehoopt om in de top 30 te lopen, omdat deze wedstrijd eigenlijk altijd goed bezet is met regionale toppers die tussen de 31 en 35 minuten lopen. Dus ik geloofde mijn oren niet dat ik rond plek 12 zou lopen. Langzaam ging het toch wel een beetje pijn doen en merkte ik dat mijn hartslag wel flink omhoog ging. Maar voor mij liep nog steeds die ene loper, op een meter of 20 afstand en hij kwam weer iets dichterbij.

In kilometer 9 loopt het parcours ietsje vals plat omhoog en op 400 meter voor de finish is er nog een keerpunt en nog een stukje vals plat omhoog en dan de laatste 300 meter vals plat naar beneden. Die stukken vals plat deden zeer, maar wilde een goede eindsprint neerzetten en hoopte de loper voor me nog in te halen. Maar hij had ook duidelijk nog wat over, waardoor we in een flinke eindsprint (3:15 min/km) over de finish kwamen.

Uit reflex had ik mijn Garmin gestopt en nadat ik mijn ademhaling weer onder controle had, keek ik op mijn klok en zag daar 38:32 staan. Ik kon mijn ogen niet geloven. Voor het eerst na mijn blessure een wedstrijd lopen en dan zo mijn PR verbreken. Ongelofelijk!