Nummer 1!

Winnen zonder te lopen, dat klinkt gek als het om een hardloopwedstrijd gaat. Het is me gisteren toch overkomen. Terwijl ik ergens boven Zuid-Europa in een vliegtuig zat ging in Gorinchem de 5 kilometer wedstrijd van de 29e Typhoonloop van start. De 9e wedstrijd uit het Grote Rivieren Loopcircuit.

Logo van het loopcircuit

Na deze wedstrijd bleek ik de eerste winnaar te zijn van het klassement over de bijafstanden. Dat heeft natuurlijk wat uitleg nodig. Het loopcircuit bestaat uit 9 wedstrijden in 10 maanden tijd. Deze wedstrijden zijn allemaal ergens tussen Dordrecht en Herwijnen in. De hoofdafstanden variëren tussen 10 kilometer en de halve marathon. Maar bij iedere wedstrijd zijn er ook kortere afstanden die gelopen kunnen worden. De op een na langste afstand wordt ook wel de bijafstand genoemd, waar dit jaar voor het eerst een klassement over wordt opgemaakt.

In januari liep ik mijn voorbereiding voor de halve marathon mee bij een 5 kilometer wedstrijd in Hoornaar. Ik liep een sterke race en zag dat bekroond worden met een tweede plek. Vlak voor de wedstrijd hoorde ik dat dit de eerste wedstrijd was van dit loopcircuit. Mede door mijn tweede plaats nam ik me voor, om voor het klassement te gaan.

2e plaats in Hoornaar!

Om in het klassement te eindigen, moet je bij minimaal 6 van de 9 wedstrijden finishen. De puntentelling is op basis van de klassering; hoe hoger je klassering hoe meer punten. Na het behalen van mijn doel op de halve marathon, was het lopen van een goede klassering een mooi nieuw doel voor mij.

• Wedstrijd 1 – 28 januari – Hoornaar: 2e plaats
• Wedstrijd 2 – 11 maart – Dordrecht: gemist
• Wedstrijd 3 – 15 april – Ameide: 2e plaats
• Wedstrijd 4 – 20 mei – Heukelum: 4e plaats
• Wedstrijd 5 – 10 juni – Papendrecht: 3e plaats
• Wedstrijd 6 – 24 juni – Herwijnen: 3e plaats
• Wedstrijd 7 – 2 september – Noordeloos: gemist
• Wedstrijd 8 – 7 oktober – Alblasserdam
• Wedstrijd 9 – 21 oktober – Gorinchem

Van de laatste twee wedstrijden moest ik er minimaal 1 lopen. Dit gebeurde twee weken geleden in Alblasserdam, waar ik op de 5 Engelse Mijl opnieuw een derde plaats liep.

Foto Arjan Baggerman – Eagle Fotografie

Al de wedstrijden werden door verschillende mensen gewonnen die niet voor het klassement gingen. Hierdoor kwam ik door het resultaat in Alblasserdam aan de leiding in het klassement. De voorsprong op de nummer twee was zo groot, dat ik bij de laatste wedstrijd niet meer mee hoefde te doen, om alsnog het klassement te winnen.

Het stond wel op de planning om mee te doen aan de laatste wedstrijd voor het klassement, maar een last minute zakenreis gooide roet in het eten. Ik zou terugkomen op de dag van de wedstrijd en niet aanwezig kunnen zijn bij de prijsuitreiking. Maar na enig overleg met de wedstrijdorganisatie kon ik alsnog mijn prijs ophalen. Ik ben direct vanaf het vliegveld naar Gorinchem gereden om mijn prijs op te halen; een goed gevulde mand met Italiaanse pasta artikelen.

Mijn allereerste individuele hoofdprijs met hardlopen!

Mijn prijs!

SecureRun Ameide – 10 km

Afgelopen zaterdag was de derde wedstrijd uit het ‘Grote Rivieren Loopcircuit’. Doordat ik in de eerste wedstrijd op de bijafstand tweede was geworden, kwamen de andere wedstrijden van deze competitie ook in beeld om te lopen. De tweede wedstrijd viel in hetzelfde weekend als de CPC, dus dat was geen optie om mee te doen.

Het doel voor deze 10 km wedstrijd was om een zo goed mogelijk klassement te lopen en zoveel mogelijk punten te scoren voor het klassement. Het circuit bestaat uit 9 wedstrijden, waarvan de beste 6 resultaten meetellen voor het eindklassement.

Mijn voorbereiding was met een lichte blessure na de CPC en een pittige zakenreis naar het warme Brazilië in de week voor deze wedstrijd zeker niet goed te noemen. Gelukkig was de temperatuur beter om in te lopen dan in het warme Brazilië, maar er stond met windkracht 4 een lekker windje.

De start was deze keer 10 minuten na de start van de 15 km wedstrijd, wat de hoofdafstand was bij deze wedstrijd. Het inlopen ging lekker, waarbij de versnellingen gemakkelijk kwamen. Dus besloot ik op mijn PR weg te gaan en te zien waar het schip strandt. Tegelijk met de 10 km startte ook de 5 km wedstrijd. Het parcours was 5 km lang en moest ik dus twee keer een ronde lopen.

Na het startschot liep ik meteen in het eerste groepje, maar zag dat het eigenlijk net iets te hard ging om het 10 km vol te houden. Dus liet ik de aansluiting lopen en hoopte ik op een tweede groepje waarin ik zou kunnen lopen. Helaas bleef ik in de straten van Ameide alleen lopen en het groepje voor me liep heel langzaam van me weg.

Nadat we het dorp uit waren gelopen kregen we in de polder meteen de wind tegen. Helaas had ik niet de beschutting van een groepje en moest ik het vooral op eigen kracht doen. Gelukkig lukte het me wel om redelijk tempo vast te houden. Ik rekende en zag dat ik op de 8^ste plaats liep. Dus een mooie top 10 notering zat er zeker in. Na ongeveer 2,5 km kwam het keerpunt en kreeg ik de wind in de rug.

Maar op 1 of andere manier lukt het me nooit om dan te versnellen, tempo vasthouden met wind tegen gaat me beter af, dan het gebruik maken van wind mee. Dus de kilometertijden bleven ongeveer gelijk. Ondertussen was het inhalen van de achterhoede van de 15 km wedstrijd begonnen en raakte ik het overzicht kwijt op welke plaats ik liep.

Na het passeren van het 5 km punt, zag ik verschillende lopers die voor me hadden gelopen staan, wat betekende dat de meeste lopers die voor me liepen deelnemers waren geweest van de 5 km. En ik ving op door een man van de organisatie dat ik op de tweede plaats zou liggen. Dus ik besloot onderweg rondom het keerpunt goed op te letten of ik nog snelle lopers zag.

Maar de wind in de polder leek nog harder dan in het eerste rondje. Het was continu beuken tegen de wind in en af en toe kort schuilen achter de ruggen van de 15 km lopers die ik inhaalde. Bij het keerpunt raakte ik helaas ingesloten in een flinke groep 15 km lopers, waardoor ik helemaal stil kwam te staan en mijn tempo moest proberen te vinden.

De kilometertijden waren inmiddels ver van mijn PR tempo af, dus ik wist dat een PR er vandaag niet in zou zitten. Maar gelukkig was mijn hoofddoel om een goed klassement te lopen en dat leek te gaan lukken. Ik finishte na 38 minuten en 44 seconden en klem achter mij kwam een andere 10 km loper over de finish, dus ik was blij dat ik die achter me had kunnen houden.

Na wat rondvragen bleek dat ik inderdaad 2^e was geworden bij de 10 km wedstrijd. Dus naast goede zaken voor het klassement, nam ik ook nog bloemen en een fles wijn mee naar huis. Op naar de volgende wedstrijd in dit loopcircuit, een 5 km wedstrijd in Heukelum op 20 mei.

Halve Marathon – CPC 2017

City-Pier-City 2017, het doel van het voorjaar. Aan de hand van een prachtig schema gebaseerd op een schema van Hal Higdon de afgelopen maanden hier naartoe gewerkt, om onder die magische grens van anderhalf uur te duiken. Het weer was echt prachtig, een lekker zonnetje, het kwik net boven de 10 graden en niet zo heel veel wind. Een prachtig decor om een halve marathon te lopen.

Doordat de start dichtbij het centraal station van Den Haag ligt, kon ik er lekker met de trein naar toe. En het grappige is dat met zo’n groot evenement de hardlopers er duidelijk tussenuit te pikken zijn. Dus met verschillende mensen een praatje gehad over hun doelen, het weer, de trainingen en alles wat verder met hardlopen te maken heeft.

Start naast het Malieveld

Doordat ik met het bedrijventeam van mijn werk mee liep, kon ik me rustig omkleden in het Businesspaviljoen en een paar collega’s uithoren over hun plannen in deze halve marathon. Gelukkig mocht ik vanuit het eerste startvak achter de elite lopers starten, waar het niet zo mega druk is. Het wachten voor de start vond ik deze keer wel erg lang duren.

Het lopen van een halve marathon is toch wel andere koek, dan een 5 of 10 kilometer, waar je bij de start al lekker los mag. Hier is het vooral zaak om in te houden, de adrenaline onder dwang te houden en te zorgen dat de eerste kilometer niet in hetzelfde tempo gaat als op een 5 kilometer. Ik wist dat ik mijn tempo boven de 4 minuten per kilometer moest houden om niet te snel te starten.

De eerste kilometers was het door de drukte toch vaak nog goed opletten om niet in de snelheid van anderen mee te gaan. Maar de eerste 5 kilometer kwam ik door in 20:13 minuten, dus een gemiddelde van 4:03 min/km. De benen voelden goed en met dit tempo lag ik zelfs op schema om rond de 1:25 uur te finishen. Maar ik wist dat we dit stuk van het parcours ook nog wind mee hadden en dat er nog genoeg ging komen.

De volgende 5 kilometer gingen op dezelfde voet verder. Continu zoeken bij welk groepje ik bleef lopen en bij de drankposten wat drinken. Op 10 kilometer kwam ik door in 40:32 minuten, dus nog steeds op hetzelfde tempo. Maar langzaam voelde ik dat het meer kracht ging kosten om het tempo vast te houden en dat de mensen om mij heen iets langzamer gingen lopen. Inmiddels had ik ook een gelletje naar binnen gewerkt, maar oe wat is dat smerig zoet zeg.

Vanaf kilometer 11 kropen mijn kilometer tijden met seconden omhoog. Waar ik eerst nog 4:03 min/km liep, was het nu echt werken om onder de 4:10 min/km te blijven. Vanaf de drankpost in kilometer 14 was ik mijn ritme kwijt en merkte ik dat mijn hartslag omhoog ging. Maar nog een derde deel van de wedstijd moest nog komen en de boulevard in Scheveningen hielp me ook niet mee om weer in een lekker ritme te komen. Dus daar mijn tweede gel naar binnen gewerkt en geprobeerd te blijven knokken.

De Boulevard

Na de boulevard komt het lange stuk naar de finish toe, ruim 4 kilometer zie je een lange rechte weg voor je. En werd door vele mensen ingehaald en mijn tempo zakte naar ongeveer 4:18 min/km. Dat tempo stond in mijn hoofd gegrift. 21,1 km lopen op 4:18 min/km brengt je op die anderhalf uur. Met de gedachte dat ik niet wilde toegeven op die tijd, lukte het me om het tempo niet lager te laten zijn dan 4:18 min/km.

In de laatste kilometer kwam er nog een oud collega voorbij, die me nog aanmoedigde voor een eindsprint. Mijn hoofd wilde wel, maar mijn benen niet meer. Dus met uiterste kracht inspanningen het tempo nog iets opgeschroefd, voordat ik de bocht om ging de finishlaan in. Daar nog een tandje bij, maar er kwam geen hogere snelheid uit, dus ik was blij dat de finish daar was. Na 1 uur 27 minuten en 32 seconden had ik de finish gehaald op deze halve marathon.

Een PR, een dik PR! Onder de anderhalf uur, ruim onder de anderhalf uur! Doel gehaald!

Kruikenloop 10 km Carnaval

Het doel van dit voorjaar nadert, over 2 weken loop ik de CPC in Den Haag. Daar is het doel om onder de 1:30 te lopen op de Halve Marathon. Als wedstrijdprikkel stond er vandaag een 10 km wedstrijd op de planning. Vorige week liep ik qua weektotaal een marathon en na 3 intensieve trainingsweken was deze week een rust week.

Alaaf, het is ook carnaval. En in Tilburg combineren ze dit met een hardloopwedstrijd. Het is een wedstrijd over 15 kilometer en prestatielopen over 5 en 10 kilometer. Plus een jeugdwedstrijd over 1.111 meter. Het startschot klonk om 11.11 uur, carnaval ten top.

 

Het was echt haasten om op tijd te zijn. Door file / wegafsluitingen / omleidingen / verkeerd rijden had ik mijn warming up al gedaan voordat ik mij had ingeschreven in de plaatselijke voetbalkantine. De carnavalskrakers schalden uit de speakers en er werd al rijkelijk bier geschonken. Snel omkleden, startnummer opspelden, spanningsplasje doen en naar de start.

Het was een drukte van belang en kon niet echt meer vooraan starten. Het startpistool weigerde, maar het woordje ‘start’ uit de mond van de starter was voldoende om de meute in beweging te krijgen. Om me heen liep iemand in een bananenpak, iemand als een mummie achter een rollator, een piraat, een Duitser in lederhosen en nog veel meer uitgedoste mensen.

In de eerste kilometer was het even zoeken naar het tempo en het inhalen van mensen. De tweede kilometer ging over een pad met kasseien aan de zijkanten en in het midden een pad van kleine klinkers, dus liep iedereen in een lang lint. Daar ging het tempo iets naar beneden, maar niet schokkend. In de derde en vierde kilometer schoof ik in de tegenwind langzaam verder naar voren, hoppend van groepje naar groepje.

De vijfde kilometer begon met een pad van ruim een halve kilometer onverhard, waar ik ook lekker tempo kon houden en een paar dames in kon halen. Het parcours was voor alle afstanden hetzelfde, dus na 5 kilometer ging ik mijn tweede rondje in. Vlak voor het begin van het tweede rondje kon ik net een gaatje dichten naar een groepje van 6 lopers die mooi rond de 3:45 min/km liepen.

In de kilometers die volgden schoof ik langzaam naar voren in het groepje en toen het paaltje met 8 kilometer voorbij kwam besloot ik nog iets te versnellen en liep ik langzaam van het groepje weg. Inmiddels haalden we de achterhoede van de 5 kilometer wedstrijd ook in en kwam ik de mummie achter de rollator ook weer tegen.

De laatste kilometer was zwaar, maar ik kon goed tempo houden en toen ik afsloeg richting de finish baalde ik ervan dat er een hoop 5 km gezelligheidlopers aan het finishen waren. Maar toen ik over de finish ging zag ik 37:.. staan, dat betekende dus een PR!

Nadat ik mijn horloge had uitgezet en even wat was bijgekomen zag ik 37:50 staan. Na wat vragen bleek ik derde te zijn geworden op de 10 kilometer en had een nettotijd van 37:48 gelopen! Met de vorm zit het dus wel goed. Nu nog even een lekkere pittige trainingsweek en dan een rustige week in aanloop naar 12 maart, de Halve Marathon bij de City-Pier-City in Den Haag!

Dirk IV loop 5 km – Hoornaar

Op 28 januari liep ik bij de Dirk IV loop in Hoornaar mijn eerste wedstrijd van 2017. Mijn doel voor het voorjaar is om bij de City-Pier-City op de halve marathon onder de 1:30 te duiken. Binnen het schema dat ik volg staan er 2 wedstrijden in de planning. 6 weken voor de halve marathon een 5 kilometer wedstrijd en 3 weken ervoor een 10 kilometer wedstrijd. Mijn trainingen zijn dus meer op duurloop gericht en minder op snelheid.

Mijn verwachtingen waren daardoor voor deze wedstrijd vrij laag. Eind 2016 had ik wel een paar wedstrijden gelopen, maar ik was niet op mijn oude niveau terug. Dus de insteek van de wedstrijd zou zijn om rond de 19 minuten te lopen en vooral om niet te snel te starten. De hoofdafstand van deze wedstrijd was de 10 kilometer, dus op de 5 kilometer zie je dan vooral veel beginners en jonge lopers.

De analist en presteerder in mij konden het niet laten om de uitslagen van vorig jaar te bekijken om te zien of ik voorin zou kunnen meelopen. Maar toen liep de winnaar rond de 16 minuten en zou ik met een tijd rond de 19 minuten buiten de top 10 vallen. Dus ik hoefde mezelf geen illusies te maken over het podium.

Het decor van de wedstrijd was duidelijk: Polder. Een wedstrijd waar de wind vaak een grote rol speelt, maar gelukkig stond er nauwelijks wind. Ook was er wat onduidelijkheid rondom de start, want start en finish lagen hier niet op dezelfde plek. Bij het verzamelen voor de start was het ook rommelig, maar uiteindelijk ging ik vanaf de tweede rij van start.

Op de polderweg was het meteen dringen en leek het ‘op de kant’ te gaan. Iedereen liep zoveel mogelijk links, omdat de wind van rechts kwam. Het was erg zoeken naar een goede positie, na een paar honderd meter liep ik mooi rond de 10^e plek. Mijn eigen tempo viel me nog niet tegen, ik liep redelijk gemakkelijk mee in 3:40 min/km.

Toen we richting de kilometer gingen, merkte ik dat het tempo in het groepje langzaam aan het zakken was. Dus ging in buitenom en ik liep van het groepje weg en liep ineens op de vierde plek. De nummer 2 en 3 liepen nog niet heel ver voor me en ik merkte dat ik langzaam dichterbij kwam, dus even wat versneld en voordat ik het door had liep ik klem achter ze.

We draaiden een fietspad op en merkte dat ik moest inhouden om ze niet voorbij te gaan, dus besloot er maar meteen voorbij te gaan. De nummer 1 in de wedstrijd liep ook niet heel ver voor me en hij kwam steeds dichterbij. Na ongeveer 2 kilometer had ik hem bijgehaald en deed ik hetzelfde als bij de nummer 2 en 3. Dus liep ik ineens op kop in een wedstrijd.

Dat was een nieuwe ervaring, geen lopers meer als mikpunt, maar een motor en fietser die me de weg wezen. De afstand met de nummer 2 werd steeds groter en na 3,5 kilometer begon ik het zelf bijna te geloven dat ik deze wedstrijd zou kunnen winnen. Maar ik had bij de verschillende bochten ook gezien dat een andere loper achter me liep dan degenen die ik had ingehaald.

Vooraf had ik het parcours niet echt heel goed bestudeerd, dus toen er na een kleine 4 kilometer ineens een keerpunt aan kwam, was ik verbaasd en ook meteen aardig uit mijn ritme. En ik zag ook dat de nummer 2 ook dichterbij liep dan ik dacht. Dan begint het mentale vlak ook mee te spelen en had ik me er al vrij snel bij neergelegd dat ik waarschijnlijk 2^e zou worden.

Zeker toen ik op ongeveer 500 meter van de finish hard werd ingehaald door mijn achtervolger. Gelukkig kon ik daar ook goed mee leven en probeerde nog flink door te trekken naar de finish. Helaas kwam ik niet meer dichterbij om te strijden voor de overwinning, maar kwam op 15 seconden achterstand op de nummer 1 binnen als nummer 2. Mijn beste uitslag ooit in een individuele wedstrijd!

De verbazing was nog niet compleet, want ik had ook nog een PR gelopen! Met een tijd van 18:05 heb ik bijna 20 seconden van mijn oude PR af gelopen!

Pallandtloop 5 EM – Middelharnis

De 5 Engelse Mijl is een leuke afstand die tussen de 5 en 10 kilometer in zit. Helaas wordt deze afstand relatief weinig gelopen. In Middelharnis hebben ze een ronde van deze 8 km, waardoor er ieder jaar in december een wedstrijd op 5 en 10 Engelse Mijl wordt gelopen.

Mijn voorbereiding was ronduit slecht. Na de Meijendelloop heb ik nog 1 keer getraind en ben daarna geveld door een griep en afgelopen week kon ik geen gaatje in mijn agenda vinden om te trainen. Dus op hoop van zegen naar Middelharnis gereden. De omstandigheden waren ideaal, 8 graden, licht mistig en dus windstil.

Bij het warmlopen merkte ik wel dat de motor even flink aangeslingerd moest worden, maar bij de 4e steigerung had ik wel het gevoel dat de snelheid er zou zijn. Het deelnemersveld was niet mega groot met ruim 150 mensen. De wedstrijd was ook onderdeel van een loopcircuit, waardoor er toch aardig wat rappe mannen en vrouwen aan de start stonden.

Direct na de start was het zoeken naar een tempo. Gelukkig liep ik al vrij snel op mijn richttempo van 3:50 min/km. We draaiden vrij snel een dijk op langs de Haringvliet, waar ik erg blij was dat het niet waaide, anders was het flink afzien geworden daar op die dijk. De eerste 2 kilometer gingen soepel en ik had goede moed dat ik dit tempo zou kunnen volhouden tot aan de finish.

Tijdens de derde kilometer was het al meer werken geblazen en moest ik mezelf al overtuigen om niet langzamer te gaan lopen, helemaal toen de dame die vanaf de start in mijn kielzog had gelopen me ook nog inhaalde.

Langzaam zag ik deze dame en de groep ervoor verder van me weg lopen en merkte ik dat ik echt moest gaan werken voor mijn tempo, terwijl de race nog niet halverwege was. Gelukkig draaide we de dijk af en gingen we onderdijks in de polder verder. De benen begonnen steeds verder vol te lopen en de kilometertijden liepen op.

In kilometer 6 daalde mijn tempo zelfs naar 4:08 min/km. Gelukkig sloegen we daarna vrij snel af in de richting van de finish. Ook kwam een groep van een stuk of 6 lopers  me langzaam voorbij, waarbij ik nog net even kon aanhaken. Dus in de laatste 2 kilometer kon ik daardoor nog iets versnellen.

Ik kwam in 31:45 minuten over de finish en ik voelde mijn benen bij het stilstaan meteen in de kramp schieten, dus veel meer had er niet ingezeten. Meteen maar rustig gaan uitlopen om de afvalstoffen uit mijn benen te lopen.

Na het bestuderen van de snelheden, kilometertijden en hartslag kan ik concluderen dat ik al in de eerste kilometer veel te hoog in mijn hartslag zat, waardoor ik in het tweede deel helemaal kapot zat. Dus nu maar weer lekker gaan trainen en dan in het nieuwe jaar hopelijk weer top tijden lopen!

Hardloopgenot: Meijendelloop 2016

De meeste hardloopevenementen hebben voor mij als doel om zo hard mogelijk te gaan en mijn PR te verbreken of voor bijvoorbeeld een podiumplaats. Maar heel soms doe ik aan een evenement mee waar dat bijzaak is. Zo was het doel bij de Meijendelloop voor mij: genieten van de omgeving, proeven aan rennen over single tracks en heel blijven.

Op het hardloopforum waar ik geregeld kom, wordt de Meijendelloop betiteld als de ‘Elfstedentocht’ onder de hardloopwedstrijden. Niet vanwege de temperatuur, de lengte van het parcours of dat je onderweg elf duinen op moet. Nee vanwege de setting: De start is om 8 uur in de ochtend, nadat je je omgekleed hebt in een paardenstal en er is plaats voor ongeveer 300 lopers.

Door deze omschrijving besloot ik om de stoute schoenen aan te trekken en me in te schrijven. Toen ik me inschreef wist ik al dat ik deze wedstrijd niet volle bak zou lopen, aangezien ik nog niet eens 25 kilometer in de week liep. En het contrast met een 5 km wedstrijd is ook nogal groot.

Mijn voorbereiding was redelijk, met een paar duurlopen van 15 en 22 km en op 1 dag 12,5 km heen en 12,5 km terug hardlopen van het werk. In wedstrijdverband had ik nog nooit verder dan een halve marathon gelopen en dat was in 2013. Dus het wedstrijdplan was simpel: km 1-20 op 4:45 en daarna kijken of ik nog kon versnellen. En vooral genieten.

De vrieskou zorgde voor een andere uitdaging, maar was aan de andere kant ook wel lekker. Deze keer niet op de eerste rij plaats genomen, maar ergens in de meute. En na de start op zoek naar wat ruimte en een lekker tempo. In de eerste kilometer vooral op de rem getrapt, omdat ik vanuit mezelf al snel richting de 4:00 min/km ging en dat veel te hard was.

Het tempo waarop ik lekker liep lag in de eerste kilometers rond de 4:35 min/km, wat dus harder was dan gepland. Normaal zorgt dat in mezelf voor heel veel gepieker, maar de prachtige omgeving zorgde voor wat afleiding. Daarnaast raakte ik in gesprek met een medeloper, die net als ik deze wedstrijd niet volle bak wilde lopen. Dus de eerste ‘vlakke’ kilometers vlogen voorbij.

Na 5 relatieve vlakke kilometers kwamen we meer heuveltjes en single tracks tegen die totaal niet vlak waren. Je zou verwachten dat je daar langzamer gaat lopen, maar dat was minder dan waar. Het tempo ging zelfs nog verder omhoog en lag tot km 9 zelfs tot onder de 4:30 min/km. Ondertussen kletsten we er flink op los en kreeg ik van een medeloper (nr. 127) de bijnaam ‘5 km loper, die eigenlijk vooraan zou moeten lopen’.

Het 10 km punt kwam ik door in 45:34, dus mijn doel om binnen de 2 uur te finishen was meer dan haalbaar. Bij de verzorgingspost werd ik verrast door het aanbod. Bij andere wedstrijden was ik vaak bananen of winegums tegengekomen als eten, maar die passen helaas niet in mijn dieet. Maar hier lagen spekkies! Dus daar stopte ik mijn wangen dankbaar vol mee!

Inmiddels liepen we het duingebied in en kregen een paar mooie duinklimmen voor onze kiezen en was het zoeken naar een goed ritme. Tijdens het klimmen liepen de mannen uit mijn groepje van me weg, maar bij het dalen haalde ik ze iedere keer weer bij. Tot aan de 20 kilometer bleef het tempo rond de 4:30 schommelen.

Ik voelde me nog steeds goed en sterk. Het piepje van mijn Garmin op de 20 km was als het ware een startschot voor een nieuwe wedstrijd. Ik begon meteen lekker te versnellen en liep al gauw rond de 4:15. Ik voelde mijn benen wel, dus versnelde niet verder. Al snel haalde ik verschillende lopers in en kreeg het idee dat ik dat wel tot de finish zou volhouden.

Het betekende wel dat ik alleen kwam te lopen, wat nieuw was in deze wedstrijd. Na een kilometer merkte ik dat ik het niet zou volhouden, maar wilde niet opgeven. Het tempo zakte niet heel ver, maar was langzamer dan ik een paar kilometer eerder gehoopt had. Maar de laatste kilometers vlogen ook voorbij en voor ik het wist liep ik de finish over in 1 uur en 51 minuten. Een prachtige tijd op 25 km en natuurlijk een PR!

Echt genoten! Dat is hoe voor mij de Meijendelloop was en echt 1 van mijn mooiste hardloopervaringen tot nu toe!

Erasmusronde 5 km – Podiumplek!

Op zaterdag 5 november heb ik meegedaan bij de Erasmusronde. Een aantal jaren geleden bij deze wedstrijd een keer de 10 km gelopen en nu een keer de 5 km. Ik had alles weer netjes strak gepland, kwam mooi een klein half uur voor de start aan en dacht dus nog tijd genoeg te hebben voor de inschrijving. Alleen stond de rij tot bijna buiten.

Gelukkig wel op tijd ingeschreven en me rustig gaan omkleden. Het was de hele dag al aan het regenen en wilde niet te vroeg me gaan opwarmen. De omgeving was redelijk bekend doordat de Ekiden ook bij dezelfde vereniging wordt georganiseerd. Dus voor de warming up nog even een stukje Rotterdam verkend en toen precies op tijd naar de start.

 

Na de start was het al meteen duidelijk dat ik mooi voorin kon meelopen in dit deelnemersveld. Ik was relatief rustig begonnen, omdat de vorige 5 km wedstrijd mijn kilometertijden iets te veel opliepen. Na een kilometer begon ik daarom de eerste lopers voor me al op te rapen, samen met een andere loper, die hetzelfde tempo liep.

In de tweede kilometer draaide we het Kralingse Bos in, een heerlijk stuk natuur zo midden in Rotterdam. Ik kon het tempo goed volgen en dacht dat ik wel rond mijn PR zou uitkomen als ik dat tempo zou volhouden. Dus de tweede kilometer ging in 3:42, 2 seconden langzamer dan de eerste kilometer.

De 15 km wedstrijd was een kwartier voor ons gestart, dus in de derde kilometer begonnen we de achterhoede daarvan in te halen. En ondertussen hadden we de nummer twee ook ingehaald en bleef de nummer 1 op ongeveer dezelfde afstand lopen. Maar helaas kon ik het tempo van mijn medeloper niet volgen en ging hij alleen op jacht naar de nummer 1.

Ik moest mijn tempo wel iets laten zakken en de derde kilometer ging in 3:46. De laatste twee kilometer zakte het tempo nog iets weg en kwam ik helaas niet meer in de buurt van de eerste twee lopers. Maar een derde plaats is ook iets om trots op te zijn. Het was voor het eerst dat ik individueel op een podium mocht klimmen.

En met een finishtijd van onder de 19 minuten ben ik ook gewoon erg blij. Alhoewel een klein stemmetje eigenlijk gewoon een PR had willen lopen en had willen winnen. Maar dat gaat helaas niet altijd.

Dagje glutenvrij Amsterdam

In onze hoofdstad zijn meer dan 1300 restaurants te vinden. Tijdens een heerlijk lang weekend Noord-Holland konden we het daarom niet laten om ook een dagje Amsterdam te bezoeken. Er is veel te zien qua musea, evenementen of culturele bezichtigingen. Maar deze keer hebben we er een culinair dagje Amsterdam van gemaakt.

Met ons uitdagende dieet is het vinden van een geschikt restaurant niet altijd even makkelijk. Maar met Google als vriend en zoektermen als ‘glutenvrij Amsterdam’ of ‘glutenvrije restaurants Amsterdam’ kwamen er zo al verschillende alternatieven tevoorschijn. We hebben onze auto bij een P+R gezet en zijn op de tram gestapt.

Gezellige Lunchroom Beter en Leuk

Gelukkig misten we onze eerste tram meteen, zodat we eens konden kijken met vriend Google waar we eerst naartoe gingen. In de Oosterparkbuurt kwamen we uit bij Beter en Leuk, een knusse lunchroom waar glutenvrij, vega en vegan geserveerd wordt. Daarnaast verkopen ze o.a. ook kleding. We hebben daar genoten van een heerlijk Raw choco-coco-dadel balletje en een limecakeje. En ik heb kennis gemaakt met warme appelsap met kaneel en gember, een leuke zoete variant op thee of koffie.

Genieten bij Beter en Leuk

Ondertussen ook rondgekeken waar we zouden kunnen lunchen. We zagen dat er glutenvrije pizza’s geserveerd worden bij de Italiaan in Oud-West. Dus hop met de tram van Oud-Oost naar Oud-West om erachter te komen dat dit restaurant pas vanaf 17:30 uur open is. Via Google Maps zagen we dat de Foodhallen in de buurt waren. Helaas konden we daar niets vinden wat glutenvrij, melkvrij en eivrij is.

Inmiddels was het lunchtijd en reden we met de volgende tram naar The Meets in de wijk De Pijp, waar we genoten van ‘ricerolls’ en een glutenvrije burger met als ‘broodje’ 2 stevige slabladeren. Een leuke en bijzondere manier om toch een burger te eten, die met veel zorg in elkaar gestoken was.

Ricerolls van The Meets

Glutenvrije burger van The Meets

Glutenvrije pizza van de Italiaan

Bij de foodhallen hadden we ook gezien dat er filmhallen naast zaten, dus gingen we weer naar Oud-West. Na de film gingen we terug naar de Italiaan waar ik eindelijk kon genieten van mijn eerste glutenvrije pizza in een restaurant!

Het was een heerlijke dag vol (culinaire) avonturen in onze hoofdstad!

Lekker gelopen in Papendrecht

Ruim anderhalve week geleden heb ik weer een heerlijke wedstrijd in Papendrecht gelopen. Deze keer was het de 5 km bij de Wim Hol Memorial. Een wedstrijd om de hoek bij m’n werk en de 10 km wedstrijd van die dag was onderdeel van een reeks met wedstrijden uit de regio.

Het weer was fantastisch, weinig wind, lekker zonnetje en een graadje of 12. Mooie plek en tijd voor een goede prestatie. Mentaal kon ik dat zeker wel gebruiken, aangezien de laatste wedstrijd niet echt heel erg lekker was gegaan. Maar de omstandigheden de schuld geven net als bij die wedstrijd zou vandaag dus niet gaan.

Na een rustige warming-up naar het startvak gegaan en daar al wel een paar snelle jongens gezien, dus ik wist dat de dagprijs onhaalbaar zou zijn, iets wat het eigenlijk meestal is. Iedereen stond nog rustig te kletsen en de speaker was volgens mij ook niet echt uitgepraat, toen ineens het startschot klonk. De zus van Wim Hol had denk ik haast of wist nog niet helemaal hoe het startpistool werkte. Maar weg waren we.

Eerst een rondje baan, daarna het sportpark af en een heel bekend fietspad op. Dat fietspad gebruikte ik als scholier namelijk ook dagelijks. Meteen waren de verhoudingen duidelijk en ik lag op een 6e plaats. Ik zorgde dat ik niet te hard van stapel liep, maar toch ging de eerste kilometer in 3:36.

Foto Arjan Baggerman – Eagle Fotografie

De benen waren dus goed, stukken beter dan de vorige wedstrijd. In de tweede kilometer haalde ik een andere loper in en kon ik m’n tempo goed vasthouden met 3:44. In de derde kilometer had ik een klein beetje wind mee en die kilometer ging in 3:40. Als ik dit kon volhouden zou er zelfs een PR inzitten.

Maar de benen begonnen nu toch wel zeer te doen en ik liet het tempo iets zakken. De vierde kilometer in 3:48. De laatste kilometer werd nog zwaarder en na 3:55 piepte mijn horloge dat ik er 5 kilometer op had zitten. (Na 18 minuten en 41 seconden.) Maar ik moest nog meer dan een halve ronde op de baan tot aan de finish. Na 19 minuten en 36 seconden ging ik over de finish.

Ik kon dus terugkijken op een mooie race, die voor het mooie net 250 meter te lang was. En een goede 5e plaats met als herinnering een lekkere fles ambachtelijke Papendrechtse appelsap.